Europa på langs 4

Med TGV i 300 km/t fauk me lågt frå Paris til Montpellier. Diverre hadde me fått sete i 1. etasje og såg til tider mest jordvollar, tre og buskar, men fekk då noko med oss av det vekslande franske landskapet. Frå Montpellier var det lokaltog gjennom vinmarker og over sandbankar langs Cote de Roussilion til Collioure.

Du hendelse for ein vakker liten by. Her er borger og slott i sentrum og på haug og hammar rundt byen og i syninga. Husa er måla i duse sandfargar og pastell. Gatene er tronge og fargerike. Folk er venlege og avslappa og på butikkane smiler og snakkar folk til deg (og ikkje berre bonsjourar og missjøar med uttrykkslause andlet og arrogante haldningar som i Paris). På dei små strendene i byen er det ingen plagsame seljarar, berre folk som nyt sol og sjø.

Ingen av dei mange restaurantane og kafeane skrik etter deg for å få deg til kunde. Her er mest ikkje det tradisjonelle turistjallaet som du finn elles i "Syden" og i Gudvangen, men mange små butikkar som sel fine klede, keramikk og brukskunst. Og her er fleire titals galleri med sterkt vekslande kvalitet på utstillingane.


Diverre eig ikkje byen eitt einaste av bileta Matisse, Derain, Picasso eller andre av dei store kunstnarane måla då dei slo seg til her ei tid tidleg på 1900-talet og skapte fauvismen. Men kopiar heng på tavler kringom i byen.

Me korkje såg eller høyrde eitt einaste diskotek, men levande musikk var det mange stader. Sundagskvelden var det korsong, rock, jazz og tango og høyra på utescenar rundt i byen. Alt var gratis.


På veg til stranda gjekk me kvar dag forbi ein fabelaktig jazzgitarist som stod ved slottsmurane og leika fram standardar og stringswing.

Jonsokafta var det stor fest i heile det katalanske området ved Roussillionkysten. I Collioure var det folklore, dans og musikk, gratis aperitif på festplassen, opptog med faklar, bål på stranda og fargesprakande fyrverkeri til slutt. Frå balkongen vår på hotellet hadde me utsikt til minst sju-åtte fyrverkeri til nordover kysten.

Dei gule og raude flagga på private og offentlege byggfortel at me på eit vis alt er ute av Frankrike og inne i Katalonia, og det er dit ferda tek oss etter at me forlet Collioure etter herlege dagar der.

På slitne somletog med vonde sete dingla me oss frå Collioure og sørover til Barcelona. Første kvelden var me for trøytte til anna enn å spasera frå hotellet i gamlebyen og bort til plassen ved katedralen. Her høyrde me fleire norske stemmer enn spanske. Etter nokre tapas gjekk me tilbake til hotellet for å sova ut og gjera oss klare til å sjå på alt denne byen har å by på.