Lause tankar på hotellrommet.

Eg sit på hotellrommet i Odda. Utanfor døra sit hotellsjefen og prøver å ordna den elektroniske låsen. Det har han halde på med i eit par timar. Før han har fått fiksa låsen, kan dei visst ikkje ordna seng og bad. Puta er to centimeter høg. Dyna er tynn lefse. Det er ikkje dusjsåpe/shampoo. Tre kanalar på fjernsynet. Utsikt mot dei kommunale heimetenestene. Kan eg kanskje bu der heller?


No er både lås og shampoo på plass. Eg har vore på ei kro borti gata og drukke ei øl medan eg las Dorés Bibel av T. Lindgren. Han er ein sann meister. Ein rusletur i sentrum viste meg ein kveldslukka tettstad i skugge og fjordvind, medan sola skein på fonn og fjell høgt over meg. Hadde eg klatra opp dit, kunne eg sett heim. Eg framførte "Heksa" på Skare og Røldal skular i dag. Det var ein fest.



Etter å ha budd på tallause hotellrom i bygd og by, lurer eg på kvifor alle hoteleigar trur at gjestene deira likar seg best i dunkelt lys og ikkje brukar augo til anna enn fjernsyn og leigefilm. Skal ein lesa anna enn versalar i 25 pkt, lyt ein stikka boka inn under lampeskjermen med 15 watts pæra og vri hovudet etter så nakken stivnar som ein påle. Reiseleselampe burde vore fast turneutstyr for reisande forfattarar..